Κοντά στην ΑΕΚ

Για τον Δάνη, τον Κώστα, τον Γιώργο και τον Αντωνάκη μας.

ΑΕΚ-Λεβαδειακός 2-0 (μετά το δεύτερο γκολ)

Σύντομες επιστροφές από το Βερολίνο για κάποια απ' τα ματς της Α.Ε.Κ. Σκόρπιες φωτογραφίες από μια αξέχαστη χρονιά κι όλα τα εισιτήρια σ' ένα κουτί. Η μικρή φωτογραφική μηχάνη γυρίζει συνήθως στα πρόσωπα στην κερκίδα -και, καμιά φορά, στο γήπεδο. Πέρασαν κιόλας 24 χρόνια απ' το τελευταίο πρωτάθλημα. Ένα βράδυ του '13, σε μια άλλη επιστροφή απ' τη Γερμανία, η Α.Ε.Κ έπεσε. Τον Απρίλη του '18, πέντε χρόνια μετά από εκείνη τη μαύρη νύχτα, είδαμε την Α.Ε.Κ να σηκώνεται ξανά.

Στη θέα του δροσερού γρασιδιού ενός γηπέδου, θυμάμαι πάντα τον Καμύ: "Ό,τι γνωρίζω για την ηθική και το καθήκον, το χρωστάω στο ποδόσφαιρο". Όλες αυτές οι Κυριακές μαζί με φίλους, ανάμεσα σε αγνώστους που γίνονται νοερά φίλοι κι αυτοί, αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Θυμάμαι όλες τις φορές που φωνάξαμε για την Α.Ε.Κ. Σήμερα, ας μιλήσουν, οι εικόνες.

ΑΕΚ-ΤΣΣΚΑ Μόσχας 0-2 (Champions League)

ΑΕΚ-Αούστρια Βιέννης 2-2 (Europa League)

ΑΕΚ-Μίλαν 0-0 (Europa League)

ΑΕΚ-Ριέκα 2-2 (Europa League)

ΑΕΚ-Ντιναμό Κιέβου 1-1 (Europa League)

ΑΕΚ-Ντιναμό Κιέβου 1-1 (Europa League)

ΑΕΚ-Ντιναμό Κιέβου 1-1 (Europa League)

ΑΕΚ-Λεβαδειακός 2-0 (Πρωτάθλημα)

ΑΕΚ-Λεβαδειακός 2-0 (Πρωτάθλημα)

ΑΕΚ-Λεβαδειακός 2-0 (Πρωτάθλημα)

ΑΕΚ-Λεβαδειακός 2-0 (Πρωτάθλημα)

Κι ύστερα, η γιορτή. Η πρόκριση στον τελικό την Παρασκευή. Η βόλτα στη Ριζούπολη το Σάββατο και το κομμένο δίχτυ απ' τα γκολπόστ. Η γιορτή στη Φιλαδέλφεια για το πρωτάθλημα. Η κούπα της Κυριακής κι η βόλτα στο παρκέ. Ραντεβού το καλοκαίρι. ΑΕΚάρα για πάντα.

ΑΕΚ-Μούρθια 77-75 (Ημιτελικός Champions League)